Bir varmış bir yokmuş, yuvasından çıkıp uçmayı öğrenmeye çalışan bir kuş varmış…
Her denemesi korku, endişe, panik anlam veremediği bir sürü duyguyu yüklemiş üzerine…
Uçmayacağım diye tutturmuş her seferinde. Yuvam çok güzel gitmek istemiyorum demiş. Annesi babası o kadar çaresiz kalmışlar ki onun bu çırpınışlarında…
Ama uçması gerekiyormuş işte, hayatı öğrenmenin o ilk adımını atması gerekiyormuş.
O kadar zor ikna olmuş ki, sonunda tamam deneyeceğim demiş minik kuş…
Küçük küçük uçup geri gelmiş hemen yuvasına, sonra uçuşlarında arkadaş edinmeye başlamış…
Tam güzel uçmaya başlamışken birden vazgeçmiş yine… Git gelleri bitmek bilmemiş…
Niye uçmam gerekiyor? sorusunu sormayı bir türlü bırakamamış. Yuvasını uçmaya tercih ettiği günler olmuş… Zamanla her şeye alışıldığını öğreniyormuş aslında, farkında olmadan… İlkler hep güzel olmaz ya! Bazen de sancılı olur. Bu minik kuş sancılı öğreniyormuş işte alışmayı.
Babasının sürekli hissettirdiği güven ve şefkat hissi ile donanmaktan zaten çok hoşnutmuş, bu süreçte daha da çok ihtiyaç duymuş. Annesinin kucağında olmak ihtiyacını neredeyse artık hiç duymazken, bu dönem sürekli istemiş. Koşulsuz sorgusuz sualsiz hep sevilmiş zaten yuvasında. Fakat duygu karmaşası onu daha hassas daha hırçın daha duygusal yapmış. Tüm duygularını abartarak sergilemeye başlamış… Annesi bu süreci yazmaya başlamış. İlk uçuş macerası bitene kadar 1 yıl boyunca yazacakmış. Çünkü bu süreçte hem uçmayı hem de uçmaya alıştığı yer ile 1 yıl sonra vedalaşmayı öğrenecekmiş minik kuş… Yaşadığı tüm karmaşaları okumak kocaman olduğunda bile pusula olabilirmiş ona… Büyüdüğünde ona bu yazıları verecekmiş, ileride baba da olursa kendi neler yaşadığını okusun çocuğuna sabır ve sevgi göstermekten hiç vazgeçmesin diye…
…….
Tabii anne, yuvayı yapan olmanın yetkisi ile, zaman zaman car car öten o tüyü havada olan kuşlardan olabiliyormuş… Bu minik kuş büyüdüğünde “benim annem bir melek” repliğini “benim annem bir cadaloz” olarak değiştirebilirmiş. Baba ise bu masalda panik, endişeli halde gezinen anneye “hayatı sal biraz” cümlesini diline pelesenk etmiş. Dervişliğe doğru yol bile almış. (Her dervişin arkasında güçlü bir kadın varmış)
….
Merve’nin yazacağı masal da bu kadarmış ::)))
Merve Şahin
