Kaderleri bir değildi ama resmen birbirlerinin ring hattıydı onlar, zaten kader olsa bir mutlu son olurdu ya da tüm büyü bozulurdu.
Başlarda çok sorguladılar bir isim koymaya çalıştılar sonra akışa bıraktılar bıraktıkları yerden tekrar başa döndüler her seferinde…
Neydi onları koparmayan kendileri de bilmiyordu.
Araya giren yıllar mesafeyi açacağına daraltıyordu sanki…
Hissettikleri tek şey bunun böyle süreceği idi.
İlerleyen yaşlarına ve birbirlerini çok nadir görmelerine rağmen görünmez bir bağ ile bağlıydılar, zaman zaman birbirlerini özlüyor fakat özledim bile diyemiyorlardı buna rağmen nasıl olurda kesip atamazlardı her şeyi…
İkisi de her şeyi elinin tersiyle itebilecek eyvallahsızlığa sahipken birbirlerini neden yok sayamıyorlardı?
Aşk mı? Unutamamak mı?
Bence olsa olsa geç kalmışlık hissi, oda belki…
Bir araya gelebilseydiler tüketirlerdi birbirlerini hızlıca ve o hiç bitmeyen büyüden eser kalmazdı.
En son görüşmelerinin üzerinden on beş yıl geçmişti ve tekrar görüşmeye karar vermişlerdi, birbirlerini gördüklerinde ilk kez görüyor gibi heyecanlıydılar öyle sıkı sarıldılar ki zaman durdu.
İkisi de duygularını dizginlemeyi başarsa da gözleri her şeyi anlatıyordu çok özlemişlerdi birbirlerini…
Kaç kişi ile böyle bir iletişim yakalanabilirdi ki üstelik birbirlerine koca koca manalar yüklemeden, hatta çoğunlukla hayatlarındaki bir köşede oturtup yok sayarak.
İster miydiniz başladığınız durağa sürekli geri dönmek?
Belki de birbirlerini çok sevmişlerdi kendilerine dahi itiraf edemeyecekleri kadar çok. Dile getirseler tüm yaşamları yeniden şekillenebilirdi ama işte o büyü de bozulabilirdi ikisi de bunun riskine hiç girmeyeceklerdi…
Yıllar böyle geçiyor çok az görüştükleri için de her seferinde birbirlerini biraz daha yaşlanmış buluyorlardı…
Son buluşmalarında adam kadında gariplik hissetti, çok düşünerek cümleler kurduğunu gözlerindeki bakışın donukluğunu fark etti bir şey de sormayıp belki yorgundur diye düşündü, eve döndüğünde günlerce kafasını kurcaladı o hali bir yıldan daha az bir zaman sabredebildi ve her zamanki mesajını yazdı “naber” mesaja cevap kadının kızından gelmişti “annem artık kimseyi hatırlamıyor”
Adam oturduğu yere çakılı kalmıştı demek ki son görüşmelerinde yorgun falan değildi hafıza sorunu vardı. Çok üzüldü ne olursa olsun görmeliydi kadını, kızından adresi istedi kızı da geri çevirmeden verdi adresi.
Adam kadının yanına vardığında, en toy hallerinden flörtlerinden ayrılıklarından ve sonrasındaki hiç kopmayan büyülü bağlarına kadar her şeyi hızlandırılmış şekilde yeniden yaşamıştı kadın o sırada boş gözlerle duvara bakıyordu, adam ellerini tutup öperken oda sımsıkı tutmuştu ellerini yani hatırlamasa da hissetmişti.
“ah hissettin işte benim geldiğimi hissettin bak tebessüm de ediyorsun” diye fısıldadı kulağına, kadın o sırada kafasını adama doğru yasladı “iyi ki geldin” der gibi…
Adam artık iyice emin olmuştu tanımıyor ama kesinlikle hissediyordu
Ellerini kadının yüzüne koyup okşarken
“Seni sevmeyi hiç bırakmadım” dedi o sırada ikisinin de gözleri yaşlıydı.