Zorluklarla geçen bir çocukluk dönemi hangi duyguyu nasıl yaşayacağını bilememesi tek başına büyümek zorunda olması hiçbiri onun tercihi değildi…
Kafasında oturtamadığı ve birçoğunun farkında bile olmadığı duygularla zaman akıyor ve büyüyordu, arkadaşları tarafından sık sık huysuz mızıkçı olmakla suçlanıyor ama bunu bile dert etmiyordu. Rahatlıkla yalan konuşuyor yalanlarına kendi inanıp gerçekten yaşamış gibi çevresine anlatıyordu.
Ruhunda ki koca koca boşluklara rağmen sistemin getirdiği tüm kurallara itaat etmiş okumuş meslek edinmiş ve kendi hayatını kuracak aşamaya gelmişti.
Özü merhametli ve iyiyken ruhunu ele geçiren kimlik onu hırçın öfkeli biri haline getirmiş o kadar üzerine yapışmış ki o kimlik özünü bile unutturmuştu.
Eş ve ebeveyn olmak içinde bulunduğu hale çok zıttı oldurmaya çalışsa da hep bi yerlerde taşlar havada kalmıştı.
Hâlbuki kendi çocukluğunda ki eksiklere duvar örüp yok sayıp sil baştan bambaşka bir ebeveyn olabilirdi evet hiç kolay değildi ama deneyebilirdi çünkü çocuk ruhunda ki eksiklerin hissettirdiklerini ondan daha iyi kimse bilemezdi ama o gördüğünü devam ettirmeyi tercih etmiş ve içinde ki yaraları ailesine de aşılamıştı. En zoru da iyileşmek istememesiydi çünkü çevresini iyi gözlemleyen ama kendisini asla göremeyen biriydi.
Zaman hızla akıyor ne yaptığını nelere sebep olacağını bile düşünmeden yaşıyordu hayatı ve kendini çok seviyor asla ölmek istemiyordu tüm ben merkezli duygularıyla etrafının mutsuzluğunu, yorgunluğunu, tükenmişliğini umursamaksızın yaş almaya devam ediyordu. Kuralları sadece kendi belirleyip çevresinden sürekli uymasını bekleyen biri kural çiğnediğinde içinde ki tüm nefreti ortaya döken kendini fedakâr olduğuna inandırmış bencil biriydi. Sürekli mağduru oynamakta çok yetenekli ama gerçeklerle başa çıkmakta çok yeteneksizdi.
Hayatı boyunca oturtamadığı taşların arasında çırpındığının farkında bile değildi.
Ters giden her şeyin suçlusu sadece çevresindekilerdi ve aynayı kendisine asla çevirmeyen biri olarak 80’li yaşlara gelmişti bile…
Geçmişe dönüp baktığında hep mutsuz edilmiş yanlış anlaşılmış biri olduğunu düşünüyor kendini çok şanssız hissediyordu halbuki tüm aksi karakterine rağmen ona sunulan hayat en büyük şansıydı ama bunun farkına varamadan yaşlanmıştı ve her şey için artık çok geç kalmıştı…